ONTSTAAN ZWOOFER.NL

 

Onze middenslag Schnauzer, Osca was dood. Bijna 15 is zij geworden en zij had een mooi leven gehad. Ze was het cadeau dat ik van mijn man op onze trouwdag kreeg. Een fantastisch cadeau dat in de jaren daarna slechts één keer geëvenaard is. 

 

Ik miste haar vreselijk. Zo akelig leeg en stil in huis als je binnen kwam, geen gebedel aan tafel, geen geknuffel op de bank, niet meer door de regen de straat op. Ja, zelf dat miste ik.

 

Voor mij bestond er geen twijfel. Ik wilde weer een hond. En onze jongste zoon ook. Helaas was mijn man een andere mening toegedaan. We reizen vaak en graag. Door een hond ben je toch altijd ‘gebonden’. Hij had natuurlijk gelijk. Inmiddels waren we verhuisd naar het midden van het land en onze oppas, mijn ouders, woonde nog steeds in het zuiden. Een weekendje weg betekende dus altijd eerst 200 km heen en terug. En datzelfde nog eens als je weer thuis was.

 

Nou kon ik me herinneren dat mijn buurvrouw zich een keer had laten ontvallen dat ze best een hond zou willen als ze zeker wist dat ze een goed logeeradres voor de vakanties had. Gelukkig wist ze dat zelf ook nog en we bedachten samen dat het leuk zou zijn om van hetzelfde ras een reu en een teefje te nemen. Wie weet om ooit een nestje te fokken.

 

En zo kwam Douce, een West Highland White Terrier, bijna 13 jaar geleden in ons gezin en Max in het gezin aan de overkant.

 

Het werd een echt koppel en het logeren over en weer was een feest voor iedereen. Menigmaal heb ik van andere hondenbezitters moeten horen hoe fantastisch wij dat geregeld hadden en ik was het helemaal met ze eens.

Toen is het plan al ontstaan dat als het ooit niet meer zo makkelijk zou gaan, ik een soort van ‘oppascentrale’ voor honden zou oprichten.

 

Maar het ging nog allemaal prima, dus daar was geen sprake van. Totdat ze naar de Verenigde Staten verhuisden….! Vanaf die tijd werd het weer lastiger en reden we weer vaker voor een vakantie of weekendje weg naar opa en oma. ‘Het plan’ speelde steeds vaker door mijn hoofd vooral ook omdat ik heel graag een tweede hond erbij zou hebben.

Toen we ons 25-jarig huwelijk na een beklimming van zes dagen boven op de top van de Kilimanjaro in Tanzania vierden, kreeg ik bij zonsopkomst een cadeautje. Een foto van een Cairn Terriër puppy. Ik snapte er niks van, maar jij natuurlijk wel! Ik kreeg hetzelfde cadeau als 25 jaar geleden. Ik was dolblij. Ik verweet mijn man wel dat hij mij niet beneden dat cadeau al gegeven had, dan was ik heel wat makkelijker boven gekomen. “Maar ik niet”, was zijn reactie. Ik ging met roze vleugeltjes naar beneden.

 

Twee weken later haalden we Kili op bij de fokker. Twee dagen nadat Max was ingeslapen. 

Inmiddels woonden de buren weer hier in het dorp, maar het oppassen was helaas voorbij.

Tijd voor ‘het plan’ zul je denken. Toch duurde het nog bijna 4 jaar voordat het ervan gekomen is. Douce en Kili hadden het in die tijd nog steeds erg naar hun zin bij mijn ouders en nu ook nog…! 

Maar ze worden ouder en wat slechter ter been. Voor onze bejaarde Douce geen probleem. Zij sjokt gezellig achter ze aan of laat zich rijden in de rollator. Dat laatste is favoriet. Kili heeft wat meer beweging nodig en gaat tijdens langere vakanties naar vrienden….. in het zuiden(!) die zelf ook een hond hebben en waarmee ze lekker kan ravotten. Weer 200 km heen en 200….!

 

Dan moet het er nu maar van komen! Door brainstormen met man en zonen zijn de  ideeën aan het internet tijdperk aangepast. Waarom alleen hier in het dorp en waarom alleen voor honden als het eigenlijk via internet net zo makkelijk voor het hele land kan en voor alle diersoorten. 

 

En zo is zwoofer.nl geboren. Deelnemen is gratis.

Uiteraard is het belangrijk dat we snel veel deelnemers hebben zodat er goede matches kunnen ontstaan.

Mijn profiel is klaar. Het jouwe ook? 

Dan wens ik alle dieren veel plezier bij hun logeeradres of met hun verzorger thuis.

 

Margo.